6 معیار برای اندازه گیری عملکرد پورتفولیو
فهرست مطالب
نحوه تجزیه و تحلیل و نظارت بر سلامت پورتفولیو
فهرست معیارهای نظارت بر عملکرد
بازده نمونه کارها در مقابل معیار
انحراف معیار
بتا
R-Squared
نسبت شارپ
نسبت سورتینو
خط پایین
اندازه گیری عملکرد پورتفولیو شامل نظارت و تجزیه و تحلیل دو معیار اصلی سود و ریسک است. در این معیارهای اساسی، چندین معیار وجود دارد که یک سرمایه گذار ممکن است از بین آنها برای سنجش پیشرفت سرمایه گذاری خود در طول زمان انتخاب کند. ما شش معیار عملکرد و ریسک را برای سرمایه گذاران برای ارزیابی پرتفوی مشخص می کنیم.
نحوه تجزیه و تحلیل و نظارت بر سلامت پورتفولیو
هنگام تجزیه و تحلیل و نظارت بر سلامت پرتفوی، سرمایه گذاران ممکن است از تعدادی معیار سبد استفاده کنند. در حالی که بازده کل. یک معیار کلیدی برای عملکرد است و تنها نیمی از داستان را بیان می کند.
سرمایه گذاران اغلب یک بیانیه سیاست سرمایه گذاری یا IPS ایجاد می کنند تا استراتژی سرمایه گذاری خود را مشخص کنند. یک IPS ممکن است توسط سرمایه گذاران فردی، مدیران پول حرفه ای و مشاوران سرمایه گذاری برای مشخص کردن اهداف سرمایه گذاری، استفاده شود. به عنوان مثال، IPS یا همان سیاست سرمایه گذاری اهداف و تارگت ها را مشخص میکند و یا در صورت عملکرد ضعیف یک سهم آن را با سهم دیگر جایگزین میکند.
برخی از پارامترهای اساسی ذکر شده در IPS ممکن است شامل موارد زیر باشد:
معیارهای خاصی که برای نظارت استفاده می شود
افق زمانی سرمایه گذاری
معیار عملکرد
محاسبه بازده کل
بهترین راه برای اندازه گیری بازدهی کلی یک سرمایه گذاری و مقایسه بازدهی در بین طبقات دارایی است.
این اندازه گیری شامل:
سود سرمایه
سود سهام
علاقه مندی ها
توزیع ها
بازده کل یک سرمایه گذاری یا سبد به طور کلی با یک معیار مقایسه می شود.
یک بازه زمانی نظارت را انتخاب کنید
هنگام انتخاب یک افق زمانی نظارت، یک سرمایه گذار باید اهداف سرمایه گذاری و سبک سرمایه گذاری خود را در نظر بگیرد. به عنوان مثال، یک سرمایه گذار با هدف بلندمدت، مانند بازنشستگی، ممکن است هنگام ارزیابی عملکرد بر بازده 5 ساله و 10 ساله در دوره های کوتاه تر تاکید کند.
نمونه هایی از اهداف سرمایه گذاری یک پورتفولیو عبارتند از:
برنامه ریزی بلند مدت رشد/بازنشستگی
درآمد فعلی
حفظ سرمایه
تامین مالی هزینه های کوتاه مدت
پس انداز دانشگاه
نکته: رایج ترین واحد اندازه گیری برای نظارت بر عملکرد سرمایه گذاری یک سال است. برای دوره های طولانی تر، بازده «سالانه» است، که به معنای میانگین سالانه است. متداول‌ترین نرخ‌های بازده منتشر شده عبارتند از بازده 1 ساله، 3 ساله، 5 ساله و 10 ساله. با این حال، سرمایه گذاران باید معیارهای نظارت برعملکرد و معیارهای خود را در بیانیه سیاست سرمایه گذاری خود به وضوح بیان کنند. به عنوان مثال، یک سرمایه گذار بلندمدت ممکن است ترجیح دهد بیشتر بر بازده 5 و 10 ساله تمرکز کند و کمتر بر بازده کوتاه مدت.
یک معیار عملکرد را انتخاب کنید
معیار عملکرد مورد استفاده به سرمایه‌گذاری‌های نگهداری شده در پرتفوی بستگی دارد. سرمایه گذاران ممکن است از یک یا چند معیار استفاده کنند. به عنوان مثال، معیار اصلی مورد استفاده برای سهام، شاخص S&P 500 و معیار عملکرد اصلی برای اوراق قرضه، شاخص کل اوراق قرضه بارک لیز ایالات متحده است.
فهرست معیارهای نظارت بر عملکرد
سرمایه گذاران ممکن است از معیارهای متعددی برای نظارت بر عملکرد پرتفوی یا برای اندازه گیری عملکرد امنیت سرمایه گذاری فردی استفاده کنند. معیار اصلی نظارت بر پورتفولیو برای عملکرد، بازده کل است که معمولاً بر اساس یک معیار اندازه گیری می شود. سایر معیارها شامل روش‌های ریسک آماری، مانند انحراف استاندارد، بتا، R-Squared، Sharpe Ratio و Sortino Ratio می شود .
بازده نمونه کارها در مقابل معیار
انحراف معیار
بتا
R-Squared
نسبت شارپ
نسبت سورتینو
توالی مانیتورینگ
سرمایه گذاران علاوه بر انتخاب معیارهای نظارت بر عملکرد مناسب، باید فرکانس نظارت را نیز انتخاب کنند. به عنوان مثال، یک فرکانس نظارت مشترک برای یک سرمایه گذاری یا برای یک سبد سه ماهه (هر سه ماه) است. این فرکانس اغلب محدود انتخاب می شود، زیرا داده های سرمایه گذاری معمولاً در طول فصل سود به صورت فصلی گزارش می شود. در حالی که یک سرمایه گذار ممکن است تغییراتی را در پرتفوی خود به طور مداوم ایجاد نکند، نظارت دوره ای معیارها بسیار مهم است.
نکته: معیارهای نظارت معمولاً در وب سایت های سرمایه گذاری محاسبه و منتشر می شوند. بازده در مقابل معیار را می توان به راحتی تقریباً برای هر امنیت سرمایه گذاری پیدا کرد. با این حال، معیارهای ریسک مانند انحراف استاندارد، بتا و R-squared معمولاً برای پرتفوی ها استفاده می شوند، به این معنی که آنها معمولاً در صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF محاسبه و منتشر می شوند، نه سهام یا اوراق قرضه. به عنوان مثال، جستجوی آلفا عملکرد، انحراف استاندارد و سایر معیارهای ریسک را در ETF ها ارائه می دهد.
بازده نمونه کارها در مقابل معیار
عملکرد را می توان برای هر سرمایه گذاری یا برای کل مجموعه نظارت کرد. برای مثال، علاوه بر استفاده از شاخص S&P 500 برای دارایی‌های سهام و بارکلیز برای اوراق قرضه، یک سرمایه‌گذار با تخصیص متوسط 60 درصد سهام و 40 درصد اوراق قرضه ممکن است از صندوق شاخص متوازن با تخصیص مشابه استفاده کند، مانند شاخص متعادل پیشتاز ( VBIAX ). از طرف دیگر، سرمایه‌گذار می‌تواند میانگین موزون بازده شاخص‌ها را در نظر بگیرد، جایی که وزن‌ها با تخصیص دارایی پرتفوی آنها برابری میکند.
انحراف معیار
انحراف استاندارد معیاری برای سنجش نوسان یک سرمایه گذاری یا یک سبد است. به عنوان مثال، انحراف استاندارد بالاتر نشان دهنده تغییرات قیمت بیشتر یا نوسانات بالاتر از عملکرد متوسط است. برای کاهش نوسانات در یک سبد، بسیاری از سرمایه گذاران از استراتژی های متنوع سازی با سرمایه گذاری در دارایی های مختلف استفاده می کنند.
بتا
بتا یک معیار ریسک آماری است که ریسک سرمایه گذاری را در مقایسه با معیار بازار اندازه گیری می کند. بازار همیشه بتای 1.0 خواهد داشت. اگر یک سرمایه گذاری بتای بالاتر از 1.0 داشته باشد، نوسانات آن بیشتر از بازار است و اگر سرمایه گذاری بتای کمتر از 1.0 داشته باشد، نوسان کمتری نسبت به بازار دارد.
R-Squared
R-squared یک معیار آماری است که نشان دهنده حرکات قیمت یک سرمایه گذاری است که با حرکات شاخص معیار آن مرتبط و معمولاً بصورت درصد بیان میشود، R-squared ممکن است از 0٪ تا 100٪ باشد. برای مثال، یک R-squared 0.95 به این معنی است که 95٪ از حرکات قیمت سرمایه گذاری با معیار آن مرتبط است.
به عنوان نمونه ، اگر یک سرمایه‌گذار از صندوق شاخص S&P 500 به عنوان دارایی اصلی در پرتفوی خود استفاده میکرد، ممکن است بخواهد سرمایه‌گذاری با R-squared پایین در مقایسه با S&P 500 پیدا کند تا به تنوع پرتفوی کمک کند.
نسبت شارپ
نسبت شارپ معیاری از بازده تعدیل شده با ریسک است که بیانگر سطحی از نوسان است که سرمایه گذار برای دستیابی به بازدهی بالاتر از دارایی بدون ریسک باید فرض کند. به عبارت دیگر، نسبت شارپ می تواند به سرمایه گذار کمک کند تا تصمیم بگیرد که آیا ریسک اضافی یک دارایی یا پرتفوی بازده آن را توجیه می کند یا خیر. نسبت شارپ خوب یک بالاتر از 1.5 است.
نسبت سورتینو
نسبت سورتینو اصلاحی از نسبت شارپ است که بازدهی تعدیل شده بر اساس ریسک یک سرمایه گذاری یا سبد را اندازه می گیرد. تفاوت سورتینو با شارپ این است که سورتینو تنها در ریسک نزولی نقش دارد. بسیاری از سرمایه گذاران این را ترجیح می دهند زیرا معتقدند نوسانات صعودی (افزایش قیمت زیاد) خطری ندارد. بنابراین، نسبت سورتینو ممکن است برای اندازه گیری ریسک پرتفوی با نوسان بالا و نسبت شارپ برای پرتفوی با نوسان کمتر بهترین باشد.
خط پایین
اندازه گیری عملکرد پرتفوی بیشتر از بازده کل است. سرمایه گذاران عاقلانه هستند که معیارهای مناسبی را انتخاب کنند، مانند شاخص S&P 500 برای سبد سهام یا شاخص کل اوراق قرضه بارکلیز برای پرتفوی با درآمد ثابت. معیارهای آماری مانند انحراف استاندارد، نسبت شارپ و R-squared را می توان برای اندازه گیری ریسک پرتفوی استفاده کرد.
نویسنده : Kent Thune
ویرایش و مترجم : مهسا دادگر
